Dit werk werd eerst getoond als deel van de installatie "Attributen en Substantie" in Amsterdam in 1995. Het staat echter op zich en draagt zelfstandig ook die naam.

De gravure in fluorescerende plexiplaat is de vergroting van een tekening die ik als tekenleraar  in de Academie voor Schone Kunsten te Gent maakte, tussen de middag. Wat men ziet is het krakkemikkige geïmproviseerde schavot waarop het naaktmodel tijdens mijn lessen op moest werken.

Op de gele scherf plexiglas staat een interieur met plus en min erin. Het verbeeldt de ambiguë impact die een ruimte heeft op wat erin gebeurt.
De blauwe stukken plexi tonen apart de boven- en de onderkant van een gemaskerde vrouwelijke figuur, het bovenstuk met de tekst: "shape and control", het onderstuk "barriers and openings". De beide stukken werden eerst kapot geslagen,daarna gelijmd en opgeplakt.

1. Elke installatie, elk werk is een overlevingsmechanisme, is het gevolg van een mechanisme dat zich in een bepaalde periode van mijn tijd afspeelt, bestaat uit een serie entiteiten, die zich automatisch toespitsen op dat thema, zich ernaar toebuigen om in de vorm van een organisch ontstaan geheel vast, logisch en gecontroleerd te worden.

2. The installation deals with topical problems of contemporary artistical survival related to the restoration of impaired functions of the central nervous system. The fundamental principles underlying the work of the brain, which enabled it to function for many years without interruption, today command the interest of experts not only in medicine, biology and science, but in art as well. This is because these principles can be utilized to make survival mechanisms more reliable.

3. Antonin Artaud:
Là où d’ autres proposent des oeuvres je ne prétends pas autre chose que de montrer mon esprit.