AMVK

3 Carrels (Degenerate Customized Solutions)

De aanleiding voor de reeks PLAYGIRLS ligt bij het impressionistische muziekstuk La Fontaine d'Aréthuse (1910) van Karol Szymanowski. Als basisbeelden nam ik bladspiegels van het tijdschrift Playgirl (Baltimore, 1958). In de werken komen teksten voor uit het boek Rhythmanalysis van marxist Henri Lefebvre (Parijs, 1992) tezamen met stukken uit mijn eerste tekst op computer (Antwerpen, 1980). De titels van de collages, van de meeste werken in de tentoonstelling zijn geïnspireerd door specifieke hoofdstukken van "Le Miroir des Âmes Simples et Anéanties et qui seulement demeurent en Vouloir et Désir d'Amour" (Parijs, 1300) van de Henegouwse mystica Marguerite Porete. Haar individualiteit en passie overlappen met de mijne. Ze schreef op haar 62ste het boek waarmee ze uiteindelijk in 1310 op de brandstapel eindigde.

Tezamen met deze werken toon ik nog enkele kleinere collages/tekeningen.
De ruimte van Zeno X is onderverdeeld in 3 velden die refereren naar een coderingsmachine (Enigma, +- 1920, Duitsland), een decoderingsprogramma, eerste computer (Colossus, 1943, UK), en de eerste parallelle dataverwerkings-unit (The Connection Machine, 1983, USA). Deze apparaten zijn uitvindingen die door hun gebruik voor oorlog en spionage de digitale revolutie en de ontwikkelingen naar de digitale maatschappij in de 20ste eeuw stuurden. Ik heb drie carrels gemaakt die elk voor één van die machines staan. Het zijn drie mobiele kasten waarin men ahw quasi afgezonderd tot persoonlijke studie kan komen (uitleg zie ook onderaan.)

Rhythmanalysis is a collection of essays by Marxist sociologist and philosopher Henri Lefebvre. The book outlines a method for analyzing the rhythms of urban spaces and the effects of those rhythms on the inhabitants of those spaces. It builds on his past work, with which he argued space is a production of social practices.

Le Miroir des Âmes Simples est un ouvrage médiéval du XIVe siècle, oeuvre de la mystique et poète Marguerite Porete d'origine du Hainaut. Elle y traite du fonctionnement de l'Amour divin.

Carrel: a table that is often partitioned or enclosed and is used for individual study especially in a library.

(AMVK, 2014)

Degenerate Customized solutions: enkele notities van een voorbijganger

Zoals Rogier Van der Weyden de band tussen mystiek en olieverf onderzocht in De Kruisafneming, zo onderzoekt AMVK in deze nieuwe werken, en in hun opstelling, de relatie tussen mystiek en het digitale.
Dankzij olieverf kon Rogier Van der Weyden menselijke gevoelens in beeld brengen zoals nooit voordien was gebeurd. Olieverf was nodig om een traan transparant en glinsterend weer te geven.
De digitale revolutie van de twintigste eeuw, belichaamd door de coderingsmachine Enigma, de decoderingsmachine Colossus en de parallelle dataverwerkingsunit Connection Machine, heeft onze levens ingrijpend veranderd. En die verandering is nog bezig, zodat we amper kunnen overzien waarin we zijn terechtgekomen. In iets goeds? In iets sinisters? Dat is wat AMVK hier onderzoekt.

AMVK gebruikt beelden en woorden in haar collages. De beelden zijn geplukt uit het Amerikaanse tijdschrift Playgirl, jaargang 1958, en ritmisch bewerkt. De woorden zijn gelezen uit de boeken van de mystica Marguerite Porete, de componist Karol Szymanowski en de filosoof Henri Lefebvre. De woorden begeleiden de beelden en vormen een gesprek tussen de schrijvers, een trialoog (gedirigeerd door een vierde aanwezige, de kunstenaar.)

Szymanowski onderzocht muzikale ritmes, Henri Lefebvre de ritmes van het dagelijks leven. Porete peilde de ritmes van de menselijke ziel, aangetrokken en afgestoten door de rede, door wanhoop, door de liefde.

Muzikale ritmes, de ritmes van het alledaagse leven, de ritmes van de ziel. Hoe die overeenkomsten vorm te geven? U ziet het hier voor u.

De drie Carrels (rijdende studeerkamers) verbeelden Enigma, Colossus en Connection Machine, die de oorlogen van de twintigste eeuw (en later) mee hebben bepaald. Maar in de carrels kunnen we brute digitale informatie omzetten in menselijke kennis. De carrels zijn machines voor rust en concentratie, machines om vrij in na te denken. Ze herinneren aan de prachtige kunstkabinetten van weleer, ruimtes waarin men zich ook terugtrok om de wereld te overzien en te bewonderen.

Lange tijd golden de universiteiten in onze samenleving als de plaatsen waar men vrijuit kon denken en onderzoeken, los van de economische verplichtingen; in die zin namen ze de rol van de kloosters over.
Intussen hebben de universiteiten deze vrijheid verloren, zijn ze standaard onderwijsmachines geworden. Alleen ongebonden mensen, zoals sommige kunstenaars, kunnen een gedachte, een idee nog experimenterend volgen, uitwerken, omzetten in voedsel voor de geest en het oog. Dat is wat AMVK hier doet.

(Leen Huet, 2014)

- Schijnbaar los van ons zijn er voortdurend ontwikkelingen die de maatschappij van vorm doen veranderen (technologie). De structuren die daaruit voortkomen stemmen overeen met bepaalde bouwstenen van het menselijk organisme, met hoe we lichamelijk in elkaar steken en hoe zich dat geestelijk uit (mystiek, religie, transcendentie).

- Er is de invloed van (opgelegde) indelingen op de menselijke psyche. De mens is geneigd om als regelend principe structuren aan te brengen.

- Op welke manieren wordt het logisch behandelen van structuren praktisch ingezet om bijvoorbeeld in de oorlog geheimen te ontfutselen aan cryptische, gecodeerde teksten?

- De wederzijdse werkingen hiervan monden uit in nieuwe technologiëen. Dat stuwt de maatschappij vooruit.

- Digitalisatie-mystiek: er is een overeenkomst. Annihilatie van het subject. Opname in een zeer groot virtueel geheel waar, in het extreme, grenzeloosheid en een irrationele versmeltingsdrang heersen (internet-urewut).

- Theoretisering, overdaad en luxe: interessant om tegen elkaar uit te spelen. Men komt bij decadentie uit.

- Laat ons kunst en mystiek bekijken als decoderingsapparaten om abstracte onlustgevoelens te vermenselijken.

(AMVK, 2014)